Deze week spreek ik Lisa via video-bellen. Ik zie een gespannen en strak gezicht als ik op mijn schermpje kijk. ‘Hoi Lisa, volgens mij is het goed dat wij elkaar spreken’ zeg ik tegen haar. Nog voordat ik mijn zin verder kon afmaken hoor ik Lisa zeggen: ‘Nou inderdaad zeg, ik heb het even helemaal gehad. Ik heb gewoon geen oplossing voor de boosheid van mijn kind’.

Hooggevoelig en verandering

Lisa is 33 jaar oud en moeder van 2 zoons van 5 en 3 jaar oud. Haar oudste zoon, Bas, is een extraverte jongen met een gevoelige aard. Hij houdt van gezelligheid en is altijd bezig. Toen hij vanwege Corona thuis kwam te zitten, was dit de eerste tijd erg pittig. Het ritme viel weg, hij miste zijn vriendjes, vriendinnetjes, de juffen en het voetballen. Thuis verveelde hij zich vreselijk. Hij had moeite met al deze veranderingen.

Invloed van verandering op gedrag

Hij liep vaak met vuurrode oren door het huis, plaagde zijn kleine broertje, luisterde slecht en kwam moeilijk in slaap. Ook werd hij om de kleinste dingen heel boos. Als Bas boos is, kan hij schreeuwen, stampen, met spullen gooien en soms zelfs slaan en/of knijpen.
Moeder Lisa is zelf ook gevoelig en is van nature heel introvert en zachtaardig. Ze vindt het lastig om grenzen te stellen en is altijd op zoek naar harmonie. De boze buien van Bas vindt ze dan ook erg zwaar en kosten haar veel energie.

Misschien herken jij jezelf wel in Bas en/of Lisa. 

Het verhaal van moeder Lisa en zoon Bas

Ik vertel je graag het verhaal van Lisa en haar zoon Bas, omdat deze situatie heel vaak voorkomt binnen hooggevoelige gezinnen. Niet alleen omtrent boosheid maar ook rondom angst, verdriet en andere emoties. Wellicht kan het jou ook helpen.

Een aantal weken terug sprak ik Lisa voor het eerst. de Corona tijd was net begonnen. ‘Linda, ik weet het echt even niet meer. Bas is sinds hij thuis zit zo negatief aanwezig. Hij treitert, plaagt, schreeuwt en is boos. En ik probeer hem af te leiden, te kalmeren, maar zie geen verandering. Het maakt me zo ontzettend moe en verdrietig, want wat ik ook probeer niks lijkt te helpen. Wat moet ik hier nu mee?’

Vragen om hulp

Ik blijf even stil en laat hetgeen ze me vertelt even zakken. Dan zeg ik tegen haar: ‘Lisa, heeft Bas jou in zijn boze bui gevraagd om hem te helpen?’
Ze is even stil en zegt dan: ‘Nee als ik er over nadenk eigenlijk niet. Wat bedoel je daar dan precies mee?’

Heeft Bas jouw gevraagd om hem te helpen? Zoiets als: ‘Wat moet ik nou doen mam?’ ‘Kun je mij helpen?’ … ‘in elk geval iets waaruit blijkt dat hij jouw hulp nodig heeft?’

‘Nee’ herhaalt ze nogmaals.

Je hoeft niet alles voor je kind op te lossen

Ik legde haar uit dat veel ouders geneigd zijn om in situaties waar emoties een rol spelen, zoals de boosheid van Bas, een oplossing aan te dragen. Maar heel vaak zijn gevoelige kinderen daar helemaal niet naar op zoek.
Hun emotie is een uiting van opgekropte gevoelens en moet er simpelweg even uit. Hun emmertje is overgelopen en deze moet leeg, that’s it.
In veel gevallen is een oplossing dus niet nodig, ontladen is voldoende. en voor het kind is het dan het allerbelangrijkste dat een ouder LUISTERT, oprecht luistert. Op deze manier kan je kind zijn stress en zorgen uiten en reguleren, daar ligt zijn behoefte. Hij heeft dan geen zin in een spelletje, hij wil niet tot rust gebracht worden want dan raakt zijn emmertje niet leeg.

Aan het gezicht van Lisa zie ik dat ze het begrijpt. ‘Ik snap het. Onbewust probeer ik met mijn oplossingen zijn boosheid te stoppen en dat wil hij juist niet. Ik hoef hem alleen maar op te vangen en pas te helpen als hij daar signalen voor geeft!’

Met deze tip ging ze direct aan de slag. Kort daarna kreeg ik een appje: ‘Linda super bedankt voor de tip, ik zie direct verschil. Hij is rustiger geworden en we hebben nu na 3 weken eindelijk een ritme en invulling van dagen gevonden die we allemaal prettig vinden, bedankt’

Ook positieve veranderingen zorgen voor prikkels

Deze week sprak ik Lisa opnieuw via het videobellen. Ze vertelde dat het zo goed was gegaan maar dat het sinds deze week weer pet was. Bas liet weer hetzelfde boze gedrag zien en ze begreep er niks van. Hij kon weer naar school. Dit was toch precies waar hij behoefte aan had?

Opnieuw legde ik haar uit dat er veranderingen op komst zijn. Ook al is deze verandering voor Bas een prettige, het is opnieuw een verandering in dagstructuur, ritme, verwachtingen etc. En ook positieve veranderingen kunnen hun weerslag hebben op gedrag.

‘Weet je nog welk advies ik je de vorige keer gaf Lisa?‘ vroeg ik haar. Ze knikte ‘ja’. ‘Oké dan kun je daar ook nu mee aan de slag’. Ik knipoogde en wenste haar veel succes want ik wist dat ze het begrepen had. Ze had alleen even dat zetje in haar rug nodig en die kon ik haar geven.